Wypadanie włosów jest zjawiskiem wpisanym w naturę człowieka. Czasami jednak proces ten przybiera na sile, zamieniając się w postępujące łysienie. Kiedy można mówić o tym zjawisku i jakie rodzaje łysienia wyróżnia się?

Zgodnie z naturalnym cyklem wzrostu włosa, każdego dnia człowiek traci średnio 40-120 kosmyków. Jeżeli podczas przeczesywania fryzury lub jej czesania, włosy wypadają garściami, można podejrzewać łysienie. Poznaj podstawowe typy tego problemu.

Łysienie androgenowe

Jeśli chodzi o rodzaje łysienia, jednym z najczęściej dotykającym kobiety i mężczyzn jest wzmożone wypadanie włosów o charakterze androgenowym. Problem ma najczęściej podłoże genetyczne i jest związane z zawirowaniami hormonalnymi.

W przypadku łysienia androgenowego, istotną rolę odgrywają androgeny – w szczególności dihydrotestosteron (DHT), który powstaje z przekształcenia testosteronu. Wykazuje on negatywny wpływ na mieszki włosowe w przypadku jego nadmiernej produkcji lub dużej wrażliwości tkanek na jego działanie. DHT sprawia, że mieszki ulegają stopniowej miniaturyzacji, aż w końcu dochodzi do ich unieczynnienia.

Łysienie androgenowe to przypadłość typowa dla panów – dotyczy ok. 25 proc. mężczyzn w wieku powyżej 15 lat, natomiast wraz z wiekiem wzrasta prawdopodobieństwo (u osób powyżej 50 lat łysienie androgenowe dotyka ponad 50 proc mężczyzn). Niemniej jednak ze wzmożonym wypadaniem włosów związanym z aktywnością androgenów borykają się również panie – szacuje się, że co czwarta kobieta dotknięta jest tym problemem.

Łysienie androgenowe u pań i panów ma nieco inny przebieg. W przypadku mężczyzn wypadają włosy w okolicach skroni oraz korony. Natomiast u kobiet daje się zaobserwować wyraźne przerzedzenie włosów – szczególnie na czubku głowy.

Łysienie telogenowe

Uwzględniając rodzaje łysienia, należy wymienić telogenowe wypadanie włosów. O problemie można mówić wówczas, gdy dochodzi do zaburzenia proporcji między ilością włosów w fazie anagenowej a ilością włosów w fazie telogenowej – z przesunięciem równowagi w kierunku tej drugiej. W praktyce oznacza to, że zbyt duża ilość kosmyków znajduje się w fazie wypadania w tym samym czasie.

Typowe dla łysienia telogenowego jest rozproszenie wypadających włosów na całej powierzchni skóry głowy – ma więc charakter rozlany.

Łysienie telogenowe może pojawiać się:

• po porodzie – mniej więcej w ciągu 2-3 miesięcy po urodzeniu dziecka; włosy przestają wypadać w nadmiarze wówczas, gdy wyrówna się naturalny poziom estrogenów;
• w okresie menopauzy – co jest spowodowane spadkiem poziomu estrogenów;
• sezonowo – wiosną oraz w sierpniu-wrześniu dochodzi do wzmożonej produkcji hormonów steroidowych przyczyniających się do wypadania włosów;
• jako efekt uboczny przyjmowania niektórych leków – np. przeciwzakrzepowych, retinoidów, przeciwpadaczkowych;
• jako efekt przebytych chorób zakaźnych – m.in. w przypadku ostrych infekcji;
• na skutek zatruć – np. metalami ciężkimi.

O ile inne rodzaje łysienia mogą mieć charakter nieodwracalny, tak łysienie telogenowe można skutecznie zwalczyć. Wystarczy rozpoznać przyczynę i dążyć do jej wyeliminowania – jeśli się uda, wówczas włosy odbudują się po ok. 6 miesiącach.